Twoim Ojcem jest Bóg Wszechświata. Księga Urantii kontra dane naukowe.

Autor: Sławomir Żydenko

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie
Wyjaśnienie nieznanych określeń z Księgi Urantii
Wielki Wszechświat
Havona
Wyspa Raj
Wszechświat Nadrzędny
Krótka charakterystyka Havony i Wyspy Raj jako siedziby Boga
Poszukiwanie jednostki astronomicznej odpowiadającej opisowi Havony i Wielkiego Wszechświata
Najbliższe otoczenie: Droga Mleczna, Podgrupa Drogi Mlecznej, Lokalna Grupa Galaktyk
Gromada w Pannie i Supergromada w Pannie
Wielki Atraktor i Supergromada Laniakea
Atraktor Shapley i Supergromada Shapley
Atraktor Vela i Supergromada Vela
Gromada VVVGCl-B J181435-381432
Rozwiązanie problemu dużej odległości do hipotetycznej Havony
Podsumowanie
Zakończenie

Wprowadzenie

Witam Was w kolejnym wpisie wyjaśniającym nieznane określenia astronomiczne z Księgi Urantii. Zachęcam do przeczytania również wcześniejszych wpisów, z którymi dzisiejszy materiał się łączy.
W poprzednich materiałach stwierdziliśmy, że Urantia to Ziemia, Nebadon to otaczający nas fragment dysku Drogi Mlecznej, Orvonton to ogólnie rzecz biorąc Droga Mleczna, a Uversa to niemożliwy do dokładnego zlokalizowania obiekt w centrum Drogi Mlecznej. Linki do tych artykułów podane są na końcu.
Dzisiejszy odcinek jest wyjątkowy, bo dotyczy fizycznego miejsca przebywania Boga we Wszechświecie. W celu zlokalizowania tego miejsca wykorzystam cytaty z Księgi Urantii i skonfrontuję je z aktualną i powszechnie dostępną wiedzą astronomiczną. Zapraszam Was wszystkich do czytania i komentowania.

Wyjaśnienie nieznanych określeń z Księgi Urantii

Mamy już wyobrażenie na temat wielkości Nebadonu i superwszechświata Orvonton. Wiemy również, czym jest Urantia i gdzie mniej więcej należy poszukiwać Uversy. Przejdźmy teraz do cytatu z Księgi Urantii, który jest głównym tematem tego wpisu. Znajdujemy tu informację, gdzie fizycznie we Wszechświecie znajduje się siedziba Boga:
„0:0.5 (1.5) (…) Orvonton jest jednym z siedmiu ewolucyjnych superwszechświatów czasu i przestrzeni, które krążą wokół kreacji boskiej doskonałości bez początku i końca – centralnego wszechświata Havony. W sercu tego wiecznego, centralnego wszechświata, znajduje się stacjonarna Wyspa Raj, geograficzne centrum nieskończoności i miejsce pobytu wiecznego Boga.
0:0.6 (1.6) Siedem rozwijających się superwszechświatów, w połączeniu z centralnym i boskim wszechświatem, nazywamy zazwyczaj wielkim wszechświatem; są to kreacje obecnie zorganizowane i zamieszkałe. Wszystkie one stanowią część wszechświata nadrzędnego, obejmującego również nie zamieszkałe, ale będące w stadium organizacji, wszechświaty przestrzeni zewnętrznej.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przedmowa
Ten fragment jest dość długi, ponieważ chodzi w nim o jedną rzecz. Dotyczy on jednej wielkiej struktury, większej od Drogi Mlecznej nazywanej w Księdze Urantii Wielkim Wszechświatem oraz jeszcze większej, nazywanej Wszechświatem Nadrzędnym.
Musimy wyjaśnić, czym jest Wielki Wszechświat, Havona, Wyspa Raj i Wszechświat Nadrzędny.

Wielki Wszechświat

Dla pełniejszej charakteryzacji powyższych struktur i obiektów zacytuję fragmenty z dalszych części Księgi. Cytat pochodzi z Przekazu numer 15 i dotyczy Wielkiego Wszechświata:
„15:2.2 (166.1) Jest siedem superwszechświatów w wielkim wszechświecie, (…)
15:2.8 (166.7) 6. Superwszechświat. Dziesięć większych sektorów (około 1.000.000.000.000 mieszkalnych planet) tworzy superwszechświat. Każdy superwszechświat posiada ogromny, przepiękny świat zarządu i rządzony jest przez trzech Pradawnych Czasu.
15:2.9 (166.8) 7. Wielki wszechświat. Siedem superwszechświatów tworzy zorganizowany obecnie wielki wszechświat, składający się z około siedmiu bilionów światów mieszkalnych, z dodatkiem sfer zaprojektowanych oraz miliarda zamieszkałych sfer Havony.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow
Jasno z tego cytatu wynika, że Wielki Wszechświat to siedem struktur porównywalnych z Drogą Mleczną i jedna szczególna, nazywana Havoną. Przy czym Droga Mleczna w Księdze Urantii to superwszechświat.

Oto schemat Wielkiego Wszechświata, jaki wynika z opisu w Księdze Urantii. Havona jest zaznaczona kolorem pomarańczowym, a superwszechświaty i ich orbity kolorem żółtym.

A oto moja osobista wizualizacja Wielkiego Wszechświata. Pośrodku znajduje się Havona.

Havona

Oto kolejny cytat z Przekazu numer 15 na temat Havony:
„15:3.3 (167.19) Gdy się obserwuje tak zwaną Drogę Mleczną, można zauważyć względny wzrost gęstości gwiazdowej w Orvontonie, gdy patrzy się na niebo w pewnym kierunku, podczas gdy po obu jej stronach gęstość ta maleje; ilość gwiazd i innych sfer zmniejsza się, począwszy od głównej płaszczyzny naszego materialnego superwszechświata. Kiedy kąt obserwacji jest odpowiedni, patrząc poprzez główną część domeny o maksymalnej gęstości, patrzycie w kierunku zamieszkałego wszechświata i centrum wszystkich rzeczy.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow

Za płaszczyzną dysku Drogi Mlecznej oraz za jej centrum, znajduje się tak zwana Strefa Unikania, która jest trudna do badania.
Źródło grafiki:
pixabay.com→varadannadate→space-6218022_1920.jpg
Z tego cytatu wnioskuję, że Havona jest przysłonięta przez główną część Drogi Mlecznej – „patrząc poprzez główną część domeny o maksymalnej gęstości, patrzycie w kierunku zamieszkałego wszechświata i centrum wszystkich rzeczy.” W tej strefie znajduje się Konstelacja Strzelca, Wężownika i Skorpiona. Jeżeli chcemy znaleźć Havonę i Wyspę Raj, musimy szukać obiektów i struktur w pobliżu tej lokalizacji na niebie.
I jeszcze jeden cytat opisujący Havonę, tym razem z Przekazu numer 12:
„12:1.10 (129.8) Wszechświat centralny, Havona, nie jest kreacją czasu; to jest byt wieczny. Ten wszechświat, bez początku i końca, składa się z miliarda sfer o wysublimowanej doskonałości a okrążany jest przez ogromne, ciemne ciała grawitacyjne. W centrum Havony znajduje się stacjonarna i absolutnie stabilna Wyspa Raj, okrążana przez jej dwadzieścia jeden satelitów. Dzięki olbrzymim masom ciemnych ciał grawitacyjnych, prawie na obrzeżu wszechświata centralnego, suma masy tej kreacji centralnej przekracza znacznie całkowitą, znaną masę wszystkich siedmiu części wielkiego wszechświata.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-12-wszechswiat-wszechswiatow

Czy tak może wyglądać Havona? Zgodnie z opisem w Księdze Urantii powinna ona być jedną gigantyczną galaktyką lub ewentualnie grupą galaktyk. Grafika ta jest tylko i wyłącznie moim osobistym wyobrażeniem Havony.

Z tego fragmentu wynika, że Havona jest zdecydowanie masywniejsza od siedmiu superwszechświatów. Pełni rolę centrum, wokół którego krążą inne galaktyki lub grupy galaktyk, takie jak Droga Mleczna lub Grupa Lokalna Galaktyk. Z tekstu możemy wywnioskować, że Wyspa Raj nie okrąża żadnego innego ciała niebieskiego, czyli, że jest w centrum Wszechświata.

Wyspa Raj

Przeczytajmy jeszcze kilku fragmentów na temat Wyspy Raj. Pochodzą one z Przekazu jedenastego.
„11:0.1 (118.1) RAJ jest wiecznym centrum wszechświata wszechświatów, stałym miejscem pobytu Ojca Uniwersalnego, Wiecznego Syna, Nieskończonego Ducha i Boskich istot partnerskich i pomocniczych. Centralna Wyspa jest gigantycznym, największym zorganizowanym ciałem kosmicznej rzeczywistości w całym wszechświecie nadrzędnym. Raj jest zarówno domeną materialną jak i mieszkaniem duchowym. Wszelkie inteligentne istoty, stworzone przez Ojca Uniwersalnego, zamieszkują w siedzibach materialnych; stąd absolutne centrum kontroli też musi być prawdziwie materialne. I znowu należy powtórzyć, że rzeczy duchowe i istoty duchowe są rzeczywiste.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-11-wieczna-wyspa-raj

Opis Wyspy Raj jest według mnie poruszający. Jest określona jako największy obiekt we Wszechświecie Nadrzędnym. Charakterystyczne jest zdanie, że „… centrum kontroli musi być prawdziwie materialne”. Z tego fragmentu wynika, że gdybyśmy mieli odpowiedni teleskop, powinniśmy Wyspę Raj, a więc i siedzibę Boga, móc dostrzec. Czytajmy dalej:
„11:1.2 (118.4) Bóg mieszka, mieszkał i zawsze będzie mieszkał w tej samej, centralnej i wiecznej siedzibie. Zawsze go tam znajdowaliśmy i zawsze będziemy go tam znajdować. Ojciec Uniwersalny jest kosmicznie zogniskowany, duchowo uosobiony i geograficznie zamieszkały w centrum wszechświata wszechświatów.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-11-wieczna-wyspa-raj

Idea Boga znajdującego się w konkretnym miejscu we Wszechświecie może być bluźniercza dla osób wierzących. Dla mnie jednak jest logiczna. Człowiek jest energią duchową, która przebywa w materialnym ciele. Jeżeli jesteśmy stworzeni na obraz Boga, to i Bóg jest energią. W takim razie ta energia musi też gdzieś przebywać.
Z kilku powyższych cytatów możemy wywnioskować, gdzie według Księgi Urantii znajduje się siedziba Boga – jest nią centralny obiekt we Wszechświecie nazywany Wyspą Raj. Żeby dowiedzieć się, gdzie faktycznie znajduje się siedziba Boga, musimy zatem zlokalizować położenie Wyspy Raj.
Czytajmy dalej fragmenty z Przekazu numer 11:
„11:2.2 (119.3) W swoim kształcie Raj jest odmienny od innych, zamieszkałych ciał kosmicznych – nie jest kulisty. Jest on zdecydowanie elipsoidalny i posiada średnicę na linii północ-południe o jedną szóstą dłuższą od średnicy wschód-zachód. Centralna Wyspa jest zasadniczo płaska a odległość od powierzchni górnej do dolnej wynosi jedną dziesiątą średnicy wschód-zachód.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-11-wieczna-wyspa-raj
Z tego fragmentu wynika, że Wyspa Raj jest charakterystyczna. Ma kształt eliptycznego dysku.

Oto grafika ilustrująca Wyspę Raj z boku na podstawie opisu z Księgi Urantii.

Wszechświat Nadrzędny

Przejdźmy teraz do Wszechświata Nadrzędnego. Przeczytajmy cytat z Przekazu numer 12, który charakteryzuje Wszechświat Nadrzędny nieco bardziej:
„12:1:11 (129.9) System Raj-Havona, wieczny wszechświat okrążający wieczną Wyspę, stanowi doskonałe i wieczne jądro wszechświata nadrzędnego; wszystkie siedem superwszechświatów i wszystkie rejony przestrzeni zewnętrznej obracają się po stałych orbitach wokół gigantycznego, centralnego skupiska satelitów Raju i sfer Havony.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-12-wszechswiat-wszechswiatow

Czytamy tutaj, że zarówno superwszechświaty, jak i Wszechświat Nadrzędny w sposób skorelowany okrążają Havonę i Wyspę Raj, czyli siedzibę Boga. Temat Wszechświata Nadrzędnego jest bardzo ciekawy i jest opisany obszernie w przekazie numer 12. W skrócie mówiąc jest to cały obserwowalny Wszechświat i jest on kontrolowany przez Boga. Jako ciekawostkę dodam tylko, że według Księgi Urantii Wszechświat ma centrum, wokół którego materia wiruje, ale ma też granice. Wszechświat nie jest nieskończony. Obserwowalny Wszechświat, według Księgi Urantii, przypomina swoją budową gigantyczną galaktykę.

Schemat Wielkiego Wszechświata i Wszechświata Nadrzędnego na podstawie opisu w Księdze Urantii. Kolor pomarańczowy – Havona, kolor żółty – superwszechświaty należące do Wielkiego Wszechświata i ich orbity, kolor fioletowy – galaktyki należące do Wszechświata Nadrzędnego i ich orbity.

Krótka charakterystyka Havony i Wyspy Raj jako siedziby Boga

Z powyższych cytatów wynika, że nadrzędna struktura obejmuje w sumie siedem równorzędnych superwszechświatów, takich jak Orvonton, oraz jeden szczególny, centralny wszechświat o nazwie Havona. W samym środku Havony znajduje się Wyspa Raj, która jest siedzibą Boga. Wszystkie siedem superwszechświatów krąży wokół Wszechświata Centralnego, czyli superwszechświaty są na jego orbicie. Mało tego, cały obserwowalny Wszechświat krąży wokół Havony. Wszechświat centralny przyciąga wszystkie siedem superwszechświatów oraz całość obserwowalnego Wszechświata, musi być więc wystarczająco masywny.

Poszukiwanie jednostki astronomicznej odpowiadającej opisowi Havony i Wielkiego Wszechświata

Poszukujemy więc nadrzędnej jednostki astronomicznej, która mogłaby odpowiadać powyższym kryteriom.

Najbliższe otoczenie: Droga Mleczna, Podgrupa Drogi Mlecznej, Lokalna Grupa Galaktyk

W Wikipedii znajdziemy następujące jednostki astronomiczne, w których znajduje się nasza Galaktyka. Każda kolejna jednostka jest większa i zawiera w sobie poprzednią.

Droga Mleczna

Tu mieszkamy.
https://en.wikipedia.org/wiki/Milky_Way

Podgrupa Drogi Mlecznej.

Jest to Droga Mleczna wraz z jej galaktykami satelitarnymi. Zdecydowanie nie o to nam chodzi.
https://en.wikipedia.org/wiki/Satellite_galaxies_of_the_Milky_Way

Grupa Lokalna Galaktyk.

Jest to kilkadziesiąt galaktyk, z których dominujące są dwie — Droga Mleczna i Andromeda. Zdecydowanie nie tego szukamy.
https://en.wikipedia.org/wiki/Local_Group

Gromada w Pannie i Supergromada w Pannie

Supergromada w Pannie. Cytuję za Wikipedią:
„Supergromada Panny lub Supergromada Lokalna to masowe skupisko galaktyk zawierające Gromadę Panny i Grupę Lokalną, które z kolei zawierają galaktyki Drogi Mlecznej i Andromedy. W jej średnicy 33 megaparseków (110 milionów lat świetlnych) znajduje się co najmniej 100 grup i gromad galaktyk. (…)
W jego centrum znajduje się jedna bogata gromada galaktyk, otoczona przez włókna galaktyk i ubogie grupy. (…)
Gęstość liczby galaktyk w Lokalnej Supergromadzie spada wraz z kwadratem odległości od jej centrum w pobliżu Gromady Panny, co sugeruje, że gromada ta nie jest położona losowo.”
Zdecydowanie jest to trop numer jeden. Mamy jedną masywną gromadę galaktyk w centrum, jaką jest Gromada w Pannie odległą o około 54 miliony lat świetlnych i wiele różnych mniejszych gromad krążących wokół niej, takich jak Grupa Lokalna Galaktyk, do której należy nasza Droga Mleczna.

Na tej grafice widzimy, że Gromada w Pannie tworzy największe zagęszczenie gwiazd. Stanowi on ośrodek grawitacyjny struktury.
https://en.wikipedia.org/wiki/Virgo_Supercluster
Jest tylko jeden problem, Gromada w Pannie nawet nie jest blisko centrum Galaktyki, jest w całkiem innym miejscu na niebie. Poza tym, według niedawnych odkryć naukowców, cała Supergromada w Pannie wydaje się być na orbicie wokół obiektu nazywanego Wielkim Atraktorem. Natomiast w Księdze Urantii Havona jest centrum całego Wszechświata, to znaczy, że Havona nie orbituje wokół żadnego innego obiektu.

Wielki Atraktor i Supergromada Laniakea

Zajmijmy się w takim razie jeszcze większą jednostką astronomiczną, czyli Laniakeą. Co mówi na jej temat Wikipedia? Oto cytat:
„Wielki Atraktor jest anomalią grawitacyjną w przestrzeni międzygalaktycznej i widocznym centralnym punktem grawitacyjnym supergromady Laniakea. Obserwowane anomalie sugerują zlokalizowaną koncentrację masy miliony razy większą niż Droga Mleczna. Jest on jednak niewygodnie przesłonięty przez galaktyczną płaszczyznę naszej Drogi Mlecznej, leżącą za Strefą Unikania, tak że w zakresie długości fal światła widzialnego Wielki Atraktor jest trudny do bezpośredniej obserwacji.”
Brzmi interesująco, nieprawdaż? Są jednak dwa problemy. Po pierwsze Wielki Atraktor jest co prawda przysłaniany przez naszą Galaktykę, ale nie przez jej centrum. Lokalizowany jest on w kierunku konstelacji Trójkąta Południowego i Węgielnicy. Odległość jest jedynie szacowana i wynosi 150 do 250 milionów lat świetlnych od Ziemi. Po drugie, są wątpliwości co do faktycznej masy Wielkiego Atraktora. Według niektórych badań Wielki Atraktor ma tylko jedną dziesiątą początkowo szacowanej masy, a sam Wielki Atraktor, wraz z Drogą Mleczną przyciągany jest w kierunku Atraktora Shapley, położonego w pobliżu Supergromady Shapley.

Supergromada Laniakea
By Andrew Z. Colvin – Own work, CC BY-SA 4.0,
https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=71065242

Na tej grafice zaznaczony jest Wielki Atraktor.
https://en.wikipedia.org/wiki/Great_Attractor
https://en.wikipedia.org/wiki/Laniakea_Supercluster

Atraktor Shapley i Supergromada Shapley

Przejdźmy zatem do większej znanej struktury. Supergromada Shapley leży w Gwiazdozbiorze Centaura. Jest wizualnie blisko centrum Galaktyki, jak to jest opisane w Księdze Urantii. Jest jednak bardzo daleko za nią, mianowicie 650 milionów lat świetlnych od Ziemi. Proszę przeczytać cytat z Wikipedii:
„Supergromada Shapleya lub Skupisko Shapleya (SCl 124) to największe skupisko galaktyk w naszym bliskim Wszechświecie, które tworzy oddziałującą grawitacyjnie jednostkę, przyciągając się do siebie zamiast rozszerzać się wraz z Wszechświatem. Pojawia się ono jako uderzające zagęszczenie w rozkładzie galaktyk w gwiazdozbiorze Centaura. (…)
Supergromada Shapleya leży bardzo blisko kierunku, w którym porusza się Lokalna Grupa Galaktyk (w tym nasza galaktyka) w odniesieniu do kosmicznego mikrofalowego tła. Doprowadziło to wielu do spekulacji, że Supergromada Shapleya może być rzeczywiście jedną z głównych przyczyn szczególnego ruchu naszej galaktyki – Wielki Atraktor może być inny – i doprowadziło do wzrostu zainteresowania tą supergromadą. Stwierdzono, że Wielki Atraktor i wszystkie galaktyki w naszym regionie wszechświata (w tym nasza Galaktyka, Droga Mleczna) poruszają się w kierunku Supergromady Shapleya.”

Na tej grafice widać wielkość Supergromady Shapley.
https://en.wikipedia.org/wiki/Shapley_Supercluster
https://en.wikipedia.org/wiki/Shapley_Attractor
https://youtube.com/watch?v=NpV0GQo3P0c
https://web.archive.org/web/20130131095725/
http://wszechswiat.astrowww.pl/superc/shapley.html
Według opisu w Wikipedii Supergromada Shapley pasuje, żeby być centrum Wszechświata, to znaczy materia jest do niej przyciągana i sama nie jest na żadnej orbicie. Jest to bardzo ciekawy trop, choć i tutaj są wątpliwości – jest widoczna. We fragmencie z Księgi Urantii czytamy, że:
„15:3.3 (167.19) (…) Kiedy kąt obserwacji jest odpowiedni, patrząc poprzez główną część domeny o maksymalnej gęstości, patrzycie w kierunku zamieszkałego wszechświata i centrum wszystkich rzeczy.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow
Wyraźnie z tego fragmentu wynika, że patrząc na najbardziej gęste fragmenty Drogi Mlecznej patrzymy jedynie w kierunku centrum wszystkich rzeczy, ale go nie widzimy, bo jest przysłonięte przez dysk Drogi Mlecznej.
Warunek ten spełnia jeszcze bardziej oddalona struktura, mianowicie Supergromada Vela.

Atraktor Vela i Supergromada Vela (Supergromada w Żaglu)

Supergromada Vela znajduje się 800 milionów lat świetlnych od nas i wszystko wskazuje na to, że jest przynajmniej tak samo, lub nawet bardziej masywna, jak Supergromada Shapley. Jest ona gigantyczna, a w dodatku zasłaniana jest częściowo przez dysk Drogi Mlecznej. Gdyby się okazało, że struktura ta jest faktycznie tak duża, mogłaby być Havoną z Księgi Urantii.

Problem z Supergromadą Vela polega jednak na tym, że jest nadal zbyt mało zbadana – nic dziwnego, zasłania ją dysk naszej Galaktyki. Poza tym nie znajduje się ona za centrum Drogi Mlecznej, lecz za jej dyskiem.

https://www.quantamagazine.org/hidden-supercluster-could-solve-milky-way-mystery-20171121/
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/dostrzezono-supergromade-galaktyk-schowana-za-droga-mleczna-2609.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Vela_Supercluster

Gromada VVVGCl-B J181435-381432

Przenieśmy się zatem jeszcze dalej. Pod koniec roku 2022 badacze odkryli za pomocą nowoczesnych metod gromadę galaktyk dokładnie za centrum Drogi Mlecznej. Gromada ta nazywa się VVVGCl-B J181435-381432 i znajduje się 2,7 miliarda lat świetlnych od nas. Na razie nie ma mowy o stwierdzeniu występowania jakiegoś centrum grawitacyjnego, którego my poszukujemy. Cała nadzieja polega jednak na tym, że w posiadaniu ludzkości są już metody obserwacyjne, które pozwalają zaobserwować to, co znajduje się za centrum Drogi Mlecznej.

Do tej pory przebadano mały wycinek przestrzeni za centrum Galaktyki.
https://arxiv.org/abs/2210.16332
https://arxiv.org/pdf/2210.16332.pdf

Niestety nie da się z całą pewnością określić, gdzie na niebie jest Havona z Wyspą Raj pośrodku, ze względu na brak wystarczających danych astronomicznych. Trzeba wziąć pod uwagę, że Strefa Unikania jest duża, a największa nieznana przestrzeń jest za jądrem naszej Galaktyki. Havona powinna znajdować się właśnie tam, jeżeli mielibyśmy wziąć dosłownie i precyzyjnie to, co napisane jest w Księdze Urantii.

Rozwiązanie problemu dużej odległości do hipotetycznej Havony

Żadna z pobliskich struktur kosmicznych nie pasuje do opisu Havony z Księgi Urantii. Odległe struktury też nie pasują na sto procent, ale założyć można, że Havona jest raczej daleko, niż blisko. W Księdze Urantii Wielki Wszechświat jest wielokrotnie określany jako ogromna kreacja. Z dużą odległością wiążą się jednak problemy natury logicznej. Całość wszechświata mieszkalnego, jak opisuje to Księga Urantii, ograniczona jest do jednego centrum nazywanego Havoną i w zasadzie siedmiu galaktyk, porównywalnych z Drogą Mleczną. Galaktyka jest wyłącznie w naszym pojęciu duża, w skali kosmicznej jest jak ziarnko piasku. Nawet gromada galaktyk w skali kosmicznej nie jest duża. W skali kosmicznej dopiero gromada gromad, czyli na przykład Supergromada w Pannie, do której należymy, może być traktowana jako duża jednostka.
I tu jest problem. Jest to kwestia właśnie tych siedmiu galaktyk. Ogromna kreacja składająca się z siedmiu galaktyk i to jeszcze porozrzucanych po setkach milionów lat świetlnych w różnych jej końcach? Przy tak ogromnych odległościach wygląda to tak, jakby cesarstwo rzymskie składało się z jednego miasta i siedmiu wiosek porozrzucanych w różnych końcach cesarstwa. Takie cesarstwo nie zostałoby nazwane zamieszkałym, tylko raczej bezludnym.

Ta grafika jest wizualizacją wyników badań naukowców. Na tej grafice największy bąbel to największy ośrodek grawitacyjny. Grupa Lokalna to tylko mała kropeczka. W żadnym wypadku nie można określić jej jako jednej siódmej tego, co widzimy na obrazku.
https://youtube.com/watch?v=NpV0GQo3P0c
Pewne rozwiązanie tego problemu daje następujące określenie z szóstego zdania przedmowy 0:0.6 (1.6): „Siedem rozwijających się superwszechświatów…”. Mianowicie superwszechświaty występują w zasadzie ciągle wraz z określeniem „rozwijające się”. Możliwa jest więc sytuacja, że superwszechświaty są na początku rozwoju i że na jedną zamieszkałą galaktykę przypadają tysiące niezamieszkałych.
Ciekawe jest też zdanie z Przekazu 15 sugerujące, że superwszechświaty są od siebie izolowane, oto cytat:
„15:10.23 (179.10) Superwszechświaty nie utrzymują pomiędzy sobą żadnego rodzaju reprezentacji typu ambasadorskiego; są one od siebie kompletnie odizolowane. (…) Taka izolacja superwszechświatów będzie trwała do tego momentu, kiedy zostanie osiągnięta ich koordynacja, …”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow
Może być więc tak, że jedna zamieszkała galaktyka otoczona jest z każdej strony, dla izolacji, przez niezamieszkałe galaktyki.
Kwestia wielkiej odległości do Havony jako centrum Wielkiego Wszechświata może być związana z ruchem wirowym, jakiemu poddana jest materia we Wszechświecie. Orbita naszej Galaktyki wokół Atraktora wcale nie musi być kolista, może przecież być eliptyczna, w związku z czym Galaktyka raz zbliża się do centrum, a raz wyrzucana jest w przestrzeń Wszechświata. W związku z tym, nasz świat mógł być blisko centrum i może znowu do niego kiedyś wrócić.

Różnica pomiędzy orbitą kolistą i eliptyczną. Na dole jest orbita eliptyczna. Ciało fizyczne na takiej orbicie raz zbliża się, a raz oddala od centrum.

Zwróćcie uwagę, na niebieską orbitę. Jeżeli po takiej orbicie Orvonton krąży wokół Havony, to wytłumaczalna staje się duża odległość do Havony.
Jako pośrednie potwierdzenie tej tezy może służyć poniższy cytat z przekazu numer 15. Czytamy w nim, że inne superwszechświaty są bliżej Havony:
15:1.6 (165.5) „Urantia należy do systemu, położonego na skraju waszego wszechświata lokalnego, w pobliżu jego granic, a wasz wszechświat lokalny przemierza obecnie peryferie Orvontonu. Poza wami są jeszcze inni, jednak jesteście znacznie oddaleni w przestrzeni od tych systemów materialnych, które krążą po wielkim okręgu względnie blisko Wielkiego Źródła i Centrum.”
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow

Zwróćcie uwagę na drugą część drugiego zdania: „ … jesteście znacznie oddaleni w przestrzeni od tych systemów materialnych, które krążą po wielkim okręgu względnie blisko Wielkiego Źródła i Centrum.” Przy czym „Wielkie Źródło i Centrum” jest określeniem oznaczającym Boga (znajdującego się na Wyspie Raj).
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow

Podsumowanie

Na podstawie dostępnych mi danych naukowych, nie mogę więc znaleźć struktur i obiektów odpowiadających w stu procentach Havonie, a w związku z tym i Wyspie Raj opisanych w Księdze Urantii. Zgodnie z opisem w Księdze, znajduje się ona za nieprzeniknionym jak na razie centrum naszej Galaktyki. Jednak to, że tych obiektów nie widać, nie oznacza, że ich tam nie ma. Być może są, po prostu nie można potwierdzić ich istnienia.
Może wystarczy poczekać kilka lat i tajemnice z Księgi Urantii zostaną wyjaśnione. W związku z tym nie rozwikłam też zagadki, gdzie dokładnie jest Bóg. Na pewno jego siedziba jest daleko. Ale jednocześnie jest też blisko. Według nauki Kościoła mamy cząstkę Boga w sobie i mniej więcej to samo mówi też Księga Urantii.
Świadomość istnienia potężnego Boga władającego Wszechświatem, będącego naszym Stwórcą i Ojcem, jest dla mnie relaksująca, ale i otrzeźwiająca. Oznacza to, że nasze istnienie musi mieć jakiś sens. Istota inteligentna władająca światem o takiej skali nie pozwoliłaby sobie na działania pozbawione sensu. A czy to oznacza, że będzie nam łatwo spełnić oczekiwania takiego Ojca? Raczej nie.
Dane z Księgi Urantii można przyjąć na wiarę, że są prawdziwe, albo nie. Jednak z danymi astronomów jest tak samo – można w nie wierzyć, można też nie wierzyć. Przykładem jest Wielki Atraktor, najpierw jest wielki, a po paru latach już nie. Innym przykładem jest średnica naszej Galaktyki, która według naukowców wynosi sto, dwieście lub dwa miliony lat świetlnych.
Mogę wyciągnąć jeden bardzo ważny wniosek. Mianowicie taki, że wspólne w obu źródłach jest to, że za naszą Galaktyką jest jakieś centrum grawitacyjne. Mówią o tym oba źródła, zarówno Księga Urantii, jak i nowoczesna nauka astronomiczna. Tylko że w Księdze Urantii można było przeczytać o tym w latach pięćdziesiątych zeszłego stulecia. O Wielkim Atraktorze naukowcy zaczęli mówić dwadzieścia lat później w latach siedemdziesiątych zeszłego stulecia, natomiast o anomalii grawitacyjnej Shapley i Vela astronomowie zaczęli mówić dopiero od kilku lat. Kwestią otwartą jest jedynie odległość, w jakiej się ów Atraktor znajduje. Niestety w Księdze Urantii nie jest napisane wprost, ani pośrednio jak daleko jest Havona. Przynajmniej mi nie udało się znaleźć informacji na ten temat.
Możliwe jest też to, że naukowcy błędnie zinterpretowali lokalizację Atraktora. Wszystko jest możliwe. W końcu nowoczesna nauka nie ma nawet jasnej koncepcji jak powstał i jak zbudowany jest Wszechświat.

Za dyskiem Drogi Mlecznej znajdują się obiekty o silnej grawitacji. Na grafice użyte są następujące skróty:
VSC: Supergromada Vela; SC: Supergromada Shapley; GA: Wielki Atraktor; LMC: Wielki Obłok Magellana; SMC: Mały Obłok Magellana.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/dostrzezono-supergromade-galaktyk-schowana-za-droga-mleczna-2609.html

Oto anomalie grawitacyjne oznaczone na mapie nieba – Wielki Atraktor, Supergromada Shaplay i Supergromada Vela.
https://en.wikipedia.org/wiki/Great_Attractor

Na podstawie danych z Księgi Urantii przedstawiam moje osobiste wyobrażenie, jak może wyglądać Wielki Wszechświat, Havona, Wyspa Raj i Wszechświat Nadrzędny. Kolory służą tylko odróżnieniu poszczególnych elementów:

Kolor srebrny: Wyspa Raj – gigantyczny obiekt o nadzwyczajnej sile grawitacji stanowiący centrum Wszechświata.
Kolor pomarańczowy: Havona – gigantyczna galaktyka otaczająca Wyspę Raj.
Kolor żółty: zamieszkałe superwszechświaty, galaktyki porównywalne z Drogą Mleczną, znajdujące się blisko Havony i ich orbity.
Kolor niebieski: oddalony od Havony Orvonton, czyli Droga Mleczna i jego orbita. Droga Mleczna należy do galaktyk zamieszkałych.
Kolor fioletowy: niezamieszkałe galaktyki zewnętrznego Wszechświata Nadrzędnego i ich orbity. Galaktyki te nie różnią się niczym, oprócz tego, że nie ma na nich życia.

A teraz wyobrażenie Havony i Wielkiego Wszechświata przedstawione trochę bardziej realistycznie:

I jeszcze wyobrażenie Havony i Wielkiego Wszechświata przedstawione tak, jak gdybyśmy wyskoczyli z naszej Galaktyki i mogli Havonę i Wielki Wszechświat obserwować bez przeszkód:

Zakończenie

Moi Drodzy, rozpoczynałem tę serię artykułów z przekonaniem, że wszystkie zagadki łatwo wyjaśnię. Okazało się, że nic nie było łatwe. Temat okazał się tak trudny, że utknąłem w nim na wiele miesięcy. Była to jednak dla mnie niesamowita przygoda. Na początku po przeczytaniu Księgi Urantii miałem oczywiście jakieś wyobrażenie. W końcu po szczegółowej analizie doszedłem do wniosków, które mnie samego zaskoczyły. Na początku dane z Księgi Urantii były dla mnie w niektórych miejscach nieco wątpliwe. Dopiero na końcu, podczas analizy Wszechświata Nadrzędnego, wszystkie elementy układanki zaczęły mi pasować. W Księdze Urantii jest opisanych jeszcze wiele niewyjaśnionych zjawisk astronomicznych. Wygląda na to, że po siedemdziesięciu latach od wydania, Księga Urantii nadal wyprzedza naukę.
Mam nadzieję, że czytanie tego wpisu było dla Was przyjemnością i że wniosło chociaż trochę więcej jasności do tematu. Mam również nadzieję, że zainteresowałem Księgą Urantii te osoby, które po raz pierwszy się z nią zetknęły.
Czytajcie sami Księgę Urantii. Można ją ściągnąć w różnych językach za darmo z oficjalnej strony www.urantia.org. Analizujcie sami i napiszcie w komentarzu, co myślicie. Do następnego razu, pozdrawiam!