Autor: Sławomir Żydenko
Dzisiaj opowiem Ci, jak wygląda życie człowieka po śmierci według Księgi Urantii i skonfrontuję to z popularną na Zachodzie hinduską teorią karmy i reinkarnacji. Zanim jednak przejdziemy do tematu, krótkie przypomnienie.
Ostatnim razem mówiłem o tym, jak wygląda zmartwychwstanie człowieka według Księgi Urantii. Mówiłem, że żeby człowiek mógł zmartwychwstać, potrzebne są trzy elementy. Pierwszym z nich jest Dostrajacz Myśli, czyli boska cząstka, która posiada zapis przeżyć i doświadczeń człowieka. Drugim z nich jest dusza człowieka, która jest przechowywana przez Anioła Stróża i zawiera cechy osobowości. A trzecim niezbędnym elementem jest ciało morontialne. Tak złożony człowiek zostaje przebudzony w świecie morontialnym, czyli w świecie na wpół duchowym, na wpół materialnym.
Wyjaśnię jeszcze tylko, na czym polega hinduska teoria reinkarnacji i karmy. Teoria reinkarnacji polega na wcielaniu się w różne byty materialne. Mogą to być ludzie, zwierzęta lub rośliny. Teoria karmy natomiast jest ściśle powiązana z teorią reinkarnacji. Im lepsza karma człowieka, tym lepsze wcielenia, im gorsza karma, tym gorsze wcielenia. Najlepsze wcielenie jest ludzkie, najgorsze roślinne. Samą karmę natomiast można w dużym uproszczeniu określić jako przeznaczenie wynikające z rachunku uczynków. Celem człowieka, według hinduskiej teorii karmy i reinkarnacji, jest osiągnięcie tak doskonałej karmy, która umożliwiłaby uwolnienie się od konieczności dalszego wcielania się na Ziemi i tym samym wyrwanie się z cierpienia. Stan ten nazywany jest nirwaną.
Wieczna przygoda
Przejdę teraz do tematu. Co według Księgi Urantii dzieje się z człowiekiem po śmierci? Jak wygląda dalsza ewolucja duszy, jeżeli człowiek przeżył swoją śmierć, co według Księgi Urantii wcale nie jest takie oczywiste?
Od czego zależy przeżycie własnej śmierci, wyjaśniłem w poprzednich artykułach.
https://urantia.online/pl/smierc-czlowieka-wedlug-ksiegi-urantii
https://urantia.online/pl/zmartwychwstanie-czlowieka-wedlug-ksiegi-urantii
Zgodnie z tym, co podaje Księga Urantii człowiek po śmierci kontynuuje swoje życie w świecie morontialnym. Nasz świat jest światem materialnym, natomiast świat morontialny jest światem energetyczno-materialnym. Ludzkie ciało w tym świecie również jest energetyczno-materialne. Ludzie funkcjonują jednak w tym świecie tak samo, jak w świecie materialnym – podejmują decyzje, a te decyzje mają albo pozytywny, albo negatywny skutek dla ich dalszej ewolucji duchowej.
W pewnym momencie następuje kres życia morontialnego dla człowieka. Człowiek przechodzi do świata jeszcze bardziej duchowego, następnie kiedy wypełni wszystkie zadania, proces ten jest kontynuowany. Ewolucja człowieka jest drogą dosłownie do Boga, do najbardziej duchowego i najmniej materialnego świata. Człowiek umiera w danym świecie i odradza się w świecie coraz bardziej energetycznym, czyli coraz bardziej duchowym i coraz mniej materialnym.
Życie po śmierci na Ziemi jest w Księdze Urantii wielokrotnie określane jako wieczna przygoda. Ta wieczna przygoda składa się z zadań, które otrzymujemy do zrealizowania, podobnie jak to jest na Ziemi. Może to tak nie wyglądać, ale problemy, z którymi borykamy się na Ziemi, są naszymi lekcjami i zadaniami, które mogą nas, albo wznosić, kiedy sobie z nimi poradzimy, albo cofać w duchowym rozwoju, jeżeli zawiedziemy. Dla potwierdzenia, że przyszłe życie ma być przygodą, podaję cytat:
„112:7.17 (1239.6) Wierzymy, że przeznaczeniem śmiertelników zespolonych z Dostrajaczem jest funkcjonowanie, wraz z ich towarzyszami finalistami, w pewien sposób w administracji wszechświata na pierwszym poziomie przestrzeni zewnętrznej. Nie mamy najmniejszych wątpliwości, że w odpowiednim czasie te ogromne galaktyki staną się wszechświatami zamieszkałymi. I tak samo jesteśmy przekonani, że wśród ich administratorów znajdą się rajscy finaliści, których natury są kosmicznym rezultatem połączenia istoty stworzonej i Stwórcy.”
Jak można z tego cytatu wywnioskować, istnienie człowieka ma we Wszechświecie określony cel i wyższy sens.
Reinkarnacja nie jest normą
Według Księgi Urantii życie ziemskie jest tylko pierwszym krokiem. Dusza ludzka tworzy się na Ziemi, a nie wędruje z jednego ziemskiego stworzenia do drugiego po to, tylko żeby osiągnąć doskonałość i dzięki temu uniknąć dalszego cierpienia w nirwanie.
W Księdze Urantii jest szczegółowo opisane, ile bytów duchowych jest potrzebne do podtrzymywania życia. Wszystko, co żyje, jest połączone z bytami duchowymi, lecz dusza ludzka jest wyjątkowa, ponieważ tylko my możemy podejmować decyzje o charakterze moralnym. Dzięki tym decyzjom tworzymy swoją duszę sami. Jeżeli człowiek umiera na Ziemi zbyt wcześnie, dokańcza tworzenie swojej duszy po śmierci, w świecie morontialnym. Jeżeli zwierzę jest w stanie podejmować decyzje moralne, w sensie duchowym staje się człowiekiem i również tworzy przeżywającą śmierć duszę.
Decyzje o charakterze moralnym to takie, które nie wynikają wprost z popędów, instynktów lub emocji, tylko z wyznawanych wartości. Takimi wartościami mogą być na przykład: poczucie odpowiedzialności za grupę, chęć niesienia pomocy słabszemu, poczucie sprawiedliwości, uczciwość, szacunek do drugiego człowieka, szacunek do wszystkich istot żywych na świecie i tak dalej. Najważniejsze są decyzje dotyczące relacji z drugim człowiekiem.
Oto pewien cytat z Księgi Urantii na temat powstania teorii karmy, reinkarnacji i nirwany:
„94:2.3 (1029.1) Niepotrzebna koncentracja na samym sobie prowadzi nieodmiennie do strachu oraz do nie rozwojowego uwieczniania siebie, w niekończącym się kręgu kolejnych wcieleń, jako człowiek, zwierzę czy chwasty. I spośród wszystkich zanieczyszczających wierzeń, dołączonych do tego, co mogło być wyłaniającym się monoteizmem, żadne nie było tak wsteczne, jak wierzenie w wędrówkę dusz – doktrynę reinkarnacji – która wyszła z drawidyjskiego Dekanu. Wierzenie w nużący i monotonny krąg wędrówki duszy odzierało zmagających się z życiem śmiertelników z długo żywionej nadziei znalezienia w śmierci tego wyzwolenia i duchowego zaawansowania, które było częścią wcześniejszej wiary wedyjskiej.”
Jezus podczas swojej działalności na Bliskim Wschodzie również trafiał na żywą w tamtym regionie wiarę w karmę i reinkarnację. Oto cytat:
„164:3.4 (1811.5) We wszystkich tych regionach nadal pokutowała wiara w reinkarnację. Starsi nauczyciele żydowscy, tak samo jak Platon, Filon i wielu esseńczyków, dopuszczali teorię, że ludzie mogą zbierać w pewnym wcieleniu to, co zasiali w poprzedniej egzystencji; zatem wierzono, że w tym życiu odpokutowują za grzechy popełnione w poprzednich życiach. Mistrz miał duże trudności z przekonywaniem ludzi, że ich dusze nie mają poprzednich egzystencji.”
Przypadki reinkarnacji
Według Księgi Urantii reinkarnacja jest możliwa, ale nie jest normą. Ludzie powracają na Ziemię wtedy, kiedy mają do zrealizowania jakieś szczególne zadanie. Normalnie dusza ludzka nie inkarnuje w istotach na Ziemi. W Księdze Urantii nie znajdziemy wielu cytatów na temat ponownego inkarnowania się ludzi. Jako przykład podam więc cytat o inkarnacji Jezusa, który co prawda nie był człowiekiem, lecz istotą boską.
Ludzka dusza jest tworzona przez śmiertelnego człowieka w wyniku doświadczania, właściwego rozpoznania rzeczywistości i wynikającego z tego podejmowania odpowiednich decyzji moralnych. Dusza boska, w przeciwieństwie do tego, tworzona jest w jednorazowym akcie boskim. Dusza boska nie musi doświadczać i rozpoznawać rzeczywistości, dla takiej duszy wybory moralne są oczywiste.
Jezus pełnił ważną funkcję w administracji Wszechświata przed swoim życiem na Ziemi i do niej wrócił po swojej śmierci. Oto co czytamy w Księdze Urantii:
„119:7.5 (1317.1) Jeszua ben Józef, żydowskie dziecko, było poczęte i zrodzone dla świata tak jak wszystkie inne dzieci przed nim i po nim, z tym wyjątkiem, że to właśnie dziecko było wcieleniem Michała z Nebadonu, Boskiego Syna z Raju i stwórcy całego tego wszechświata lokalnego rzeczy i istot. I ta tajemnica, wcielenia Bóstwa w ludzką formę Jezusa, skądinąd naturalnie pochodzącą z tego świata, pozostanie na zawsze nierozwiązana. Nawet w wieczności, nigdy nie poznacie metody wcielenia Stwórcy w formę i na podobieństwo istot przez niego stworzonych. To jest tajemnica Sonaringtonu a takie tajemnice znają jedynie ci Boscy Synowie, którzy przeszli doświadczenie obdarzeniowe.”
Jakie szczęście mieliśmy, że taka osobowość odwiedziła Ziemię, nieprawdaż? Przy okazji zwróćcie uwagę, gdzie zdryfowało chrześcijaństwo, a w szczególności katolicyzm. Jezus stał się tak bardzo świętym, że nie mógł zostać zwyczajnie poczęty. Za to jego główne przykazanie, czyli przykazanie miłości, jest stosowane przez chrześcijan tak wybiórczo, jakby go w ogóle nie było. Chodzi mi w szczególności o wojny i aborcję.
Porównanie
Jak widać, hinduskie prawo reinkarnacji i ewolucja duchowa opisana w Księdze Urantii podobne są tylko w tym, że wieczne życie składa się z etapów, ciągłych przemian i dążenia do doskonałości. Więcej wspólnego z Księgą Urantii ma hinduska teoria karmy. Suma uczynków liczy się zarówno w hinduskiej filozofii jak i w procesie ewolucji opisanym w Księdze Urantii.
Mam nadzieję, że przybliżyłem Ci nieco, jak wygląda życie po życiu człowieka według Księgi Urantii. To by było wszystko w tym temacie na dzisiaj. Trzymajcie się i do następnego razu. Czytajcie Księgę Urantii sami. Do widzenia!
Subscribe to our newsletter!
Wsparcie:
https://urantia.online/pl/wsparcie
Link do filmu:
https://youtu.be/6NAyh6RnC94?si=nHXe0lQcfldxlmY8
Źródła cytatów:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Reinkarnacja
https://pl.wikipedia.org/wiki/Karma
https://pl.wikipedia.org/wiki/Nirwana
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-112-wieczne-trwanie-osobowosci
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-94-nauki-melchizedeka-na-dalekim-wschodzie
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-164-poczatek-misji-pereanskiej
https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-119-obdarzenia-dokonane-przez-chrystusa-michala