Urantia to Ziemia, Nebadon to fragment Drogi Mlecznej.

Dzień dobry Państwu, nazywam się Sławomir Żydenko. Witam wszystkich w serwisie poświęconym Księdze Urantii.

Moi Drodzy, w ostatnim artykule zostało wiele niewyjaśnionych zagadek, a celem mojej pracy jest ułatwienie zrozumienia Księgi Urantii. Dlatego uważam, że następujące określenia obiektów i struktur kosmicznych warto wyjaśnić i w miarę możliwości skojarzyć z obecnie funkcjonującymi nazwami. Obecny wpis należy więc traktować jako kontynuację poprzedniego wpisu i dlatego zachęcam wszystkich do przeczytania również niego. Link do poprzedniego wpisu umieszczam w opisie.

Zaczynam od fragmentu z Przedmowy, w którym jest duże nagromadzenie pojęć z zakresu astronomii. Proszę przeczytać:

„0:0.5 (1.5) Wasz świat, Urantia, jest jedną z wielu podobnych jej, zamieszkałych planet, wchodzących w skład wszechświata lokalnego Nebadonu. Wszechświat ten, wraz z podobnymi kreacjami, tworzy superwszechświat Orvonton, a z jego stolicy, Uversy, przybywa nasza komisja. Orvonton jest jednym z siedmiu ewolucyjnych superwszechświatów czasu i przestrzeni, które krążą wokół kreacji boskiej doskonałości bez początku i końca – centralnego wszechświata Havony. W sercu tego wiecznego, centralnego wszechświata, znajduje się stacjonarna Wyspa Raj, geograficzne centrum nieskończoności i miejsce pobytu wiecznego Boga.

0:0.6 (1.6) Siedem rozwijających się superwszechświatów, w połączeniu z centralnym i boskim wszechświatem, nazywamy zazwyczaj wielkim wszechświatem; są to kreacje obecnie zorganizowane i zamieszkałe. Wszystkie one stanowią część wszechświata nadrzędnego, obejmującego również nie zamieszkałe, ale będące w stadium organizacji, wszechświaty przestrzeni zewnętrznej”. Cytat pochodzi ze strony:

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przedmowa

Opisy obiektów i struktur kosmicznych w tekście nie pozwalają na przypisanie im obecnych nazw. Jak już mówiłem w poprzednim wpisie, czytamy na razie wprowadzenie do Księgi Urantii, więc wszystkie opisane obiekty są szerzej wyjaśnione w kolejnych częściach Księgi. Potrudziłem się dla Was i poszperałem w wyszukiwarce. Poszukiwałem wyników, które umożliwiałyby nazwanie danych obiektów i struktur dzisiejszymi nazwami. Wiele niejasności rozwiązuje przekaz numer 15. Nie chcę jednak przerabiać długich fragmentów z przekazu numer 15, ponieważ na to będzie czas później. Pozwólcie, że do każdego niewyjaśnionego w poprzednim wpisie określenia zacytuję kilka moim zdaniem najbardziej trafnych fragmentów z przekazu numer 15 lub z innych części Księgi oraz moją interpretację.

Myśl przewodnia, która mną kieruje, to czytać Księgę i ją rozumieć – już od samego początku.

Na początek zajmijmy się pierwszym zdaniem:

„0:0.5 (1.5) Wasz świat, Urantia, jest jedną z wielu podobnych jej, zamieszkałych planet, wchodzących w skład wszechświata lokalnego Nebadonu”.

URANTIA

I mamy pierwsze nieznane słowo, mianowicie Urantia. Już z pierwszej linijki Przedmowy jasno wynika, że słowo Urantia oznacza „Ziemia” w języku istot redagujących Księgę, cytuję:

„0:0.1 (1.1) W UMYSŁACH śmiertelników Urantii – tak bowiem nazywa się wasz świat – panuje wielki zamęt odnośnie znaczenia takich pojęć jak Bóg, boskość i Bóstwo.”

Według cytatu Urantia to Ziemia i nie ma co do tego żadnych wątpliwości.

NEBADON

Kolejne nieznane określenie to wszechświat lokalny Nebadon — według cytatu z Przedmowy jest to część składowa superwszechświata Orvonton. Niewiele to wyjaśnia, a co na to dalsze części Księgi?

Na początek przytoczę cytat z Księgi Urantii z przekazu 32:

„32:2.4 (359.1) Salvington, stolica Nebadonu, usytuowany jest dokładnie w centrum energii-masy wszechświata lokalnego. Wasz wszechświat lokalny nie jest jednak odrębną jednostką astronomiczną, choć duży układ istnieje w jego materialnym centrum”.

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-32-ewolucja-wszechswiatow-lokalnych

Jest tu zawarta dość pesymistyczna informacja, mianowicie, że Nebadon nie jest odrębną jednostką astronomiczną. W związku z tym nazwanie jej obecną nazwą będzie raczej trudne.

Nie bądźmy jednak takimi pesymistami, może uda się wyjaśnić chociaż trochę, czym jest Nebadon.

Rozmiar

Żeby dać jakieś wyobrażenie o wielkości Nebadonu, zacytuję jedno zdanie z przekazu 15:

„15:2.5 (166.4) 3. Wszechświat lokalny. Sto konstelacji (około 10.000.000 mieszkalnych planet) tworzy wszechświat lokalny”.

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow

O zamieszkałych planetach oczywiście żadnych danych nie mamy. Jak na razie naukowcy potrafią odkrywać planety i ogólnie stwierdzać ich skład chemiczny, przynajmniej jeżeli chodzi o powierzchnię. Ważnym szczegółem i ciekawostką jest to, że Księga Urantii została wydana w 1955 roku, natomiast pierwszego pełnego potwierdzenia odkrytej wcześniej planety spoza Układu Słonecznego dokonano w 1992 roku. Odkrywanie planet następuje obecnie w dość szybkim tempie. Do tej pory odkryto około pięciu tysięcy egzoplanet, czyli planet spoza Układu Słonecznego.

https://en.wikipedia.org/wiki/Exoplanet

Informacja o ilości mieszkalnych planet jest niemierzalna, więc niewiele nam daje. Żeby mieć wyobrażenie o wielkości przestrzeni, o jakiej jest mowa, musimy „przeliczyć” planety na możliwe do zaobserwowania słońca.

Do tego użyjemy dwóch cytatów z Przekazu 15. Cytuję:

„15:2.8 (166.7) 6. Superwszechświat. Dziesięć większych sektorów (około 1.000.000.000.000 mieszkalnych planet) tworzy superwszechświat.”

Oraz kolejny cytat:

„15:6.10 (172.12) Superwszechświat Orvonton jest oświetlany i ogrzewany przez ponad dziesięć bilionów płonących słońc. Słońca te są gwiazdami waszego, dostrzegalnego systemu astronomicznego.”

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow

Te cytaty są bardzo ważne. Przy założeniu, że to, co czytamy, jest prawdą i że podczas przepisywania i przygotowywania Księgi do druku nie było błędów, uzyskujemy ważny przelicznik danych użytych w Księdze. Redaktorzy Księgi, jako istoty duchowe, mówią o danych, które są kluczowe dla nich, czyli o planetach mieszkalnych, to znaczy zamieszkałych lub zdatnych do zamieszkania. W końcu to na planetach toczy się życie, a słońca produkują jedynie dla tego życia energię. My, ludzie, jako istoty materialne, możemy mówić jedynie o obiektach możliwych do zaobserwowania przez nas, czyli o świecących gwiazdach. Wiadomo, że planety zamieszkałe, lub zdatne do zamieszkania potrzebują energii ze słońc, więc mogą występować jedynie przy nich.

I tu mamy punkt styczny. Z powyższych cytatów dowiadujemy się, że Orvonton ma ponad dziesięć bilonów płonących słońc, a chwilę wcześniej dowiedzieliśmy się, że superwszechświaty mają przeciętnie bilion mieszkalnych planet. Proporcja wynosi więc 10 do 1 – na dziesięć słońc przypada jedna mieszkalna, czyli zamieszkała lub zdatna do zamieszkania planeta.

Wróćmy teraz do wyjaśniania kwestii rozmiarów Nebadonu. Dla przypomnienia przeczytam jeszcze raz cytat z przekazu numer 15:

„15:2.5 (166.4) 3. Wszechświat lokalny. Sto konstelacji (około 10.000.000 mieszkalnych planet) tworzy wszechświat lokalny”.

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow

W powyższym cytacie dowiadujemy się, że Nebadon składa się z dziesięciu milionów mieszkalnych planet. Mnożąc to razy uzyskany przed chwilą przelicznik, uzyskujemy sto milionów „płonących słońc”.

Jak można wyobrazić sobie taką przestrzeń? W tym celu posłużę się Wikipedią. Znajdziemy tam próbkę statystyczną do dalszych obliczeń. Na stronie o najbliższych Ziemi gwiazdach uzyskamy kolejny przelicznik.

W promieniu 16,31 lat świetlnych od Ziemi, licząc łącznie ze Słońcem, znajduje się 76 gwiazd. Dla niezorientowanych wyjaśniam, że rok świetlny jest miarą odległości i określa dystans, jaki światło pokonuje w rok czasu. Światło pokonuje około trzystu tysięcy kilometrów na sekundę. Wystarczy przemnożyć tę cyfrę przez ilość sekund w roku i otrzymujemy około dziewięciu i pół biliona kilometrów.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_nearest_stars_and_brown_dwarfs

Możemy na podstawie tych danych obliczyć orientacyjną wielkość Nebadonu. Dla użycia zdobytej próbki potrzebny jest nam wzór na objętość kuli. Obliczeń dokonujemy oczywiście w latach świetlnych. Tak jak drewno na stosie oblicza się w metrach sześciennych, tak my obliczymy sobie Nebadon w latach świetlnych sześciennych. Pokażę to poniżej:

V=4/3*π*r3

V=4/3*3,14*16,31 lat świetlnych*16,31 lat świetlnych*16,31 lat świetlnych

V=18 164,78 lat świetlnych3

W pierwszej linii mamy wzór na objętość kuli. W drugiej linii wstawiłem dane liczbowe do wzoru. I na końcu mamy wynik oczywiście w latach świetlnych sześciennych – 76 gwiazd zajmuje przestrzeń osiemnastu tysięcy stu sześćdziesięciu czterech i siedemdziesięciu ośmiu dziesiątych lat świetlnych sześciennych.

Podzielmy teraz przestrzeń zajmowaną przez gwiazdy przez ich ilość:

18 164,78 lat świetlnych3 / 76 gwiazd = 239,01 lat świetlnych3 / gwiazdę

~ 240 lat świetlnych3 / gwiazdę

Na jedną gwiazdę przypada więc po zaokrągleniu do pełnych dziesiątek około dwustu czterdziestu lat świetlnych sześciennych.

Chwilę wcześniej ustaliliśmy, że Nebadon składa się ze stu milionów gwiazd. Musimy teraz obliczyć jaką przestrzeń by one zajmowały. Mnożymy ilość gwiazd razy przelicznik przestrzeni zajmowanej przez jedną gwiazdę:

100 000 000 gwiazd * 240 lat świetlnych3 / gwiazdę = 24 000 000 000 lat świetlnych3

Wynik obliczenia to dwadzieścia cztery miliardy lat świetlnych sześciennych.

Dla lepszego wyobrażenia zbudujmy prostopadłościan o takiej objętości. Poszczególne boki mojego prostopadłościanu mają wymiary jak na rysunku poniżej:

6 000 lat świetlnych * 4 000 lat świetlnych * 1000 lat świetlnych = 24 000 000 000 lat świetlnych3

Uzyskujemy prostopadłościan o długości sześciu tysięcy lat świetlnych, szerokości czterech tysięcy lat świetlnych i wysokości jednego tysiąca lat świetlnych. Wysokość prostopadłościanu wynosi tyle, co orientacyjna grubość dysku galaktycznego.

Proszę teraz spojrzeć na naszą Galaktykę ze strony Wikipedii:

https://en.wikipedia.org/wiki/Milky_Way

I teraz na tą samą grafikę z wkomponowanym Nebadonem:

Ten prostopadłościan to wizualizacja Nebadonu. Wielkość prostopadłościanu jest proporcjonalna do wielkości Drogi Mlecznej.

Ten prostopadłościan to oczywiście wyłącznie mój pomysł na wizualizację moich obliczeń. W żadnym wypadku nie twierdzę, że Nebadon dokładnie tak wygląda. Cała Galaktyka ma średnicę stu tysięcy i grubość jednego tysiąca lat świetlnych. Jeden Nebadon zajmowałby spory kawałek Galaktyki. Chodzi mi mianowicie o to, że z przytoczonych cytatów wynika, że w superwszechświecie Orvonton jest aż sto tysięcy wszechświatów lokalnych, takich jak Nebadon. Trzeba pamiętać jednak o tym, że największe zagęszczenie materii jest w centrum dysku. Wszechświaty lokalne są określone w stałych liczbach, byłyby więc wiele, wiele mniejsze w centrum, niż w zewnętrznej części dysku. Biorąc pod uwagę rozmiary całej Galaktyki, wynik jest jednak całkiem prawdopodobny, nieprawdaż? Co myślicie na ten temat?

Podsumowując, nie da się Nebadonu nazwać współczesną nazwą astronomiczną. Przynajmniej ja nie potrafię. Według Księgi Urantii jest to bardziej jednostka administracyjna niż astronomiczna. Z obliczeń wynika, że jest to całkiem spory kawałek przestrzeni kosmicznej.

Mam nadzieję, że moje wysiłki coś dały i chociaż trochę pomogły w wyobrażeniu sobie rozmiarów wszechświata lokalnego Nebadon.

Moi drodzy, w tym miejscu skończę ten wpis. Mam przygotowany materiał na kolejny artykuł na przyszły tydzień. Mam zamiar pisać i publikować regularnie raz w tygodniu, nawet jeżeli miałyby to być krótkie teksty. W przyszłym tygodniu porozważamy sobie o Orvontonie i Uversie.

Tymczasem żegnam się z Wami. Napiszcie, proszę, w komentarzu co o tym sądzicie.

Do następnego razu, pozdrawiam!

Link do pierwszej części:

https://urantia.online/pl/bog-wszechswiat-i-inne-planety-ksiega-urantii-przedmowa_1/

Link do filmu:

https://youtu.be/eytnc0N4wKM

Facebook:

https://www.facebook.com/slawomir.zydenko/

Źródła cytatów:

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przedmowa

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-32-ewolucja-wszechswiatow-lokalnych

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urantii/przekaz-15-siedem-superwszechswiatow